Na tropie Salomona

źródło: Getty Images

Wzgórze Świątynne, żmut trzech religii, pępek świata

źródło: EAST NEWS

Ossuarium świętego Jakuba: prawda czy fałsz

źródło: Getty Images

Łupy wzięte na „domu Dawida”. Ślad w pamięci za cenę klęski

źródło: Getty Images

Brązowe monety bite za rządów prokuratora Judei Valeriusa Gratusa: drobne wielkiej historii

źródło: Getty Images

Obelisk Salmanasara III. Pierwsza wzmianka o Jahwe poza Biblią

Od XIX wieku archeolodzy poszukują materialnego potwierdzenia historii ze Starego i Nowego Testamentu. Choć tradycja wiąże wiele zabytków z Biblią, związek ten bywa kwestionowany.

Wyprawa Napoleona do Egiptu w  latach 1798–1801 pobudziła zainteresowanie państwem faraonów. Ten krótki epizod zmobilizował amatorów archeologów do poszukiwania śladów przeszłości na całym Bliskim Wschodzie. Ale wykopaliska prowadzone przez coraz lepiej wykształconych badaczy rozpoczęły się dopiero od końca XIX wieku.

Wraz z nowymi odkryciami na terenie starożytnego Egiptu, Asyrii, Babilonu i Persji archeolodzy przekonali się, że niektóre znaleziska mają związek z historiami opisanymi w Starym i Nowym Testamencie, a jednocześnie sami do takiego poglądu się przyczyniali. Z czasem nadrzędnym celem, jaki przyświecał badaczom, stało się dostarczanie „niezbitych" dowodów potwierdzających prawdziwość przekazu biblijnego.

Wojna o czarny kamień

Wiele historii takich poszukiwań przypomina historie rodem z literatury sensacyjnej, a efekt zazwyczaj kwestionowany. Choćby poszukiwania Sadzawki Owczej. Opisuje ją Ewangelia Jana. Otoczona pięcioma przykrytymi dachem krużgankami i położona w pobliżu Bramy Owczej była miejscem cudownych uzdrowień Jezusa. Nie wiedziano, gdzie się znajduje. Podejrzewano, że późniejszy redaktor Ewangelii Jana ją po prostu wymyślił dla ubarwienia opowieści. W XIX wieku odnaleziono jednak ruiny, które pasowały do opisu krużganków z Ewangelii. Ale były to pozostałości budowli zbudowanej podczas panowania...