Szczęście do ludzi

autor zdjęcia: Piotr Nowak

źródło: Fotorzepa

Kamil Stoch ma 26 lat, od jesieni ubiegłego roku jest magistrem

Mistrz świata Kamil Stoch o cenie złotego medalu, małżeństwie, wierze i długim czekaniu na sukcesy

Oglądał pan już swoje konkursowe skoki?

Kamil Stoch: Tak, po powrocie do hotelu. Ładne były. A powrót wyglądał tak, że koledzy wnieśli mnie na krześle do jadalni, śpiewaliśmy „Polska, biało-czerwoni". Dla takich chwil warto żyć, pracować, marzyć. Obudziłem się potem w środku nocy i do rana już tylko patrzyłem w sufit. Zastanawiałem się, czy to się wszystko zdarzyło naprawdę, czy to nie był sen. Ale zobaczyłem, że obok na szafce leżą kartki z kontroli antydopingowej, i uwierzyłem. Choć akurat ten konkurs rzeczywiście był jak sen. Czekałem na to wiele lat, wszystko ułożyło się idealnie.

Dzwonił prezydent?

Tak, najpierw pani sekretarka. Mówi: – Łączę z panem prezydentem. – Z kim? – Z prezydentem.  – Aha. Niech pani sobie jaj nie robi. Kim pani właściwie jest? – Sekretarką prezydenta. – Tak, tak, na pewno. Ale w końcu usłyszałem głos prezydenta i mnie od razu wyprostowało. A esemesów przyszło więcej niż w Boże Narodzenie. Dopiero się przez nie przekopuję.

Jaka była cena tego złota?

Ogromna, nasze życie jednak nie przypomina...