Szczęście, woda, wszy

źródło: MPW

Grupa sanitariuszek z kompanii „Koszta” na ulicy Moniuszki. Pierwsza dekada sierpnia.

źródło: MPW

Plakat powstańczy „Każdy pocisk, jeden Niemiec” autorstwa Henryka Chmielewskiego – i łączniczka Bożena Grabowska „Magda”

Kiedyś jakiś dziennikarz męczył mnie, jakich kosmetyków używałyśmy. A myśmy marzyły o odrobinie wody, żeby twarz obmyć! – wspomnienia uczestniczek Powstania Warszawskiego zebrane w książce „Sierpniowe dziewczęta'44", która ukaże się wkrótce nakładem Wydawnictwa Trio.

We wszystkich opowieściach o Powstaniu, których słuchałam, to zawsze był szczególny dzień. „Idę na bal" – tymi słowami pożegnał się dobry kolega z Wandą Wojnicz „Nitką" z batalionu „Parasol". Ona zapamiętała, że stała wtedy na balkonie z mokrymi włosami, w żółtym szlafroku, po kąpieli, bo dzień był lipcowy i upalny. I zupełnie nie wiedziała, o jaki bal chodzi...

A jednak coś w tym było. Przygotowania: staranne, długotrwałe. Odpowiedni strój. Decyzja, że ta bluzka będzie właściwa. To było ważne – jak się będzie wyglądać.

Na ten dzień się czekało. Potem przyszedł i właściwie były tylko dwa odczucia – wolności i radości.

Ciekawe, że ktoś pamiętał deszcz, ktoś słońce. Wolność i szczęście zapamiętali wszyscy.

Danuta Krauze

„Niuśka"

(...) Kiedy dowiedziałam się, że Powstanie wybucha, to była ogromna radość i entuzjazm. (...) Ze wszystkich stron widać było, jak idzie młodzież, tak dziwnie ubrana, wcale nie jak na lato, bo w butach mocniejszych, z plecakami... Od razu się rozpoznawaliśmy. Po drodze już było kilka miejsc, kiedy musieliśmy się zatrzymać z powodu strzałów. Dopiero wtedy uświadomiliśmy sobie, że nikt z naszej grupy nie ma broni. Pamiętam wtedy taką falę lęku, która mnie ogarnęła. Z jednej...