Dwa pogrzeby Jaruzelskiego

Dwadzieścia pięć lat temu optymiści obiecywali Japonię i inne takie sushi, pesymiści zaś twierdzili, że nie uda się tak szybko zbudować normalnego demokratycznego społeczeństwa w Polsce czy w krajach zdominowanych przez komunistów.

„Trzeba przeczekać co najmniej jedno pokolenie" – mówili.

Dziś ówcześni pesymiści dodają kilka pokoleń do swoich rachunków, a optymiści podzielili się na tych, którzy mają za złe społeczeństwu, że nie chce robić tego, co mu się nakazuje, i na tych, którzy mają za złe społeczeństwu, że nie widzi, jak mu jest dobrze. Ale spór jest widoczny przede wszystkim między „oldboyami" – politykami i publicystami, którzy walczą między sobą już od kilku pokoleń.

Bardzo trudno się zorientować, jakiego zdania o polityce jest to właśnie pokolenie, które mieliśmy przeczekać, a które miałoby dzisiaj nie więcej niż 35 lat. Niemożliwe, żeby wszyscy wyjechali do Irlandii. Wiem, że są młodzi ludzie w Polsce – na przykład widziałam setki, a może i tysiące uśmiechniętych młodych rolkarzy w Warszawie, widziałam wielu młodych wolontariuszy w Lublinie i studentów w Krakowie. I zastanawiałam się czasem, czy porozmawiać z nimi o...