Modlitewnik ordynata i pomniki socrealizmu

źródło: Muzeum Zamoyskich w Kozłówce

Dzik, Carl Faberge, Rosja, Petersburg, po 1907 r.

źródło: Muzeum Zamoyskich w Kozłówce

Różaniec z agatu zwieńczony medalionem z głową Chrystusa, który Anna Jagiellonka dostała podobno od nuncjusza papieskiego, XVI–XVII w.

źródło: Muzeum Zamoyskich w Kozłówce

Maria Kazimiera i Teresa Kunegunda w otoczeniu dam dworu, Francja (H. Gascar?), XVII w.

źródło: Muzeum Zamoyskich w Kozłówce

Hetman Jan Zamoyski, Jan Matejko, 1861–1864 (?)

źródło: Muzeum Zamoyskich w Kozłówce

Dojeżdżacz na postoju, XIX w.

Zabytki | Muzeum Zamoyskich w Kozłówce ma 70 lat. Działa w jednej z najpiękniejszych rezydencji magnackich w Polsce.

Historia sięga tu XVIII wieku. Pałac w stylu późnego baroku zbudował wojewoda chełmiński Michał Bieliński. Jego architektem był prawdopodobnie Józef Fontana. Zamoyscy stali się właścicielami Kozłówki w 1799 roku.

– Dla nas najważniejszą postacią jest Konstanty Zamoyski – mówi Anna Szczepaniak, kierownik Działu Zbiorów Dawnych Muzeum – który zamieszkał tu na stałe i w latach 1897–1914 dokonał przebudowy zespołu pałacowego, nadając mu kształt, jaki można obecnie oglądać.

Hrabia Konstanty miał ambicję pozyskania dla Kozłówki statusu ordynacji i cel osiągnął, zostając w 1903 roku jej pierwszym ordynatem. Drugim został jego stryjeczny brat Adam. Trzecim i ostatnim był od 1940 roku Aleksander Zamoyski.

Zamoyscy odstąpili od roszczeń do Kozłówki po dwuletnich negocjacjach

W 1944 roku po wkroczeniu Armii Radzieckiej ordynacja kozłowiecka wraz z zespołem pałacowo-parkowym została przejęta przez nową władzę na mocy dekretu o reformie rolnej. Wkrótce przekazano ją resortowi kultury, który już 4 listopada 1944 roku powołał Muzeum Narodowe w Kozłówce. Po Zamoyskich ocalało niemal wszystko, więc miejscowi przychodzili zobaczyć, jak kiedyś...