![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Przedsiębiorca zapłaci za to, że nie zrobił tego, do czego się zobowiązał
Można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy. Nie oznacza to, że zastrzegając obowiązek zapłaty kary, należy ustalić jej konkretną wysokość.
Anna Borysewicz
Dopuszczalne jest wskazanie kryteriów, które umożliwią sprecyzowanie wysokości kary, np. podanie procentu przedmiotu świadczenia >patrz wzór wyciągu z umowy o roboty budowlane.
Dłużnik nie może, bez zgody wierzyciela, zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary umownej >patrz przykład 1 i 2. Kara umowna zastępuje wyłącznie odszkodowanie (z art. 471 k.c.). Jej zastrzeżenie nie wpływa na powinność świadczenia przez dłużnika na rzecz wierzyciela. Jeżeli dłużnik uzyska zgodę wierzyciela, wówczas zapłata kary umownej pociąga za sobą skutek w postaci zwolnienia z zobowiązania. W zależności od tego, kiedy zwolnienie nastąpi, tj., czy już w chwili wyrażenia na nie zgody, czy też dopiero z dniem zapłaty kary, mamy do czynienia albo z odnowieniem (art. 506 k.c.) albo z datio in solutum (art. 453 k.c.).
Przykład 1.
W umowie o roboty budowlane zastrzeżono, że za opóźnienie prac generalny wykonawca (pani Karolina) zapłaci inwestorowi (pani Paulinie) karę 50 tys. zł. Doszło do opóźnienia. Pani Karolina...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
