Morawieckiego strategia bez strategii

Stanisław Gasik Niska jakość Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju pozwala się domyślać, że koncepcja rozwoju Polski została przygotowana przez ludzi niemających żadnego doświadczenia metodycznego.

Czy Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju może się udać? Najpierw zastanówmy się, czym SOR jest. Plan rozwoju kraju może być długoterminowy lub średnioterminowy. SOR nie jest planem długoterminowym, ponieważ jest uchwalany zwykłą, a nie konstytucyjną większością głosów sejmowych. To oznacza, że – podobnie jak poprzednie strategie rozwoju Polski – zostanie odrzucony razem ze zmianą ekipy rządzącej. Tak została potraktowana przez PO strategia rozwoju pierwszej ekipy PiS z roku 2007, a z kolei strategia PO jest właśnie wyrzucana przez następny rząd PiS. Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju nie jest także średnioterminowym planem rozwoju. Świadczy o tym nieokreślenie wartości wskaźników przejściowych dla pierwszych lat jej realizacji (o czym więcej powiemy później). Pierwsze wartości wskaźników zostały w SOR określone dla roku 2020, dla którego aktualnie rządząca ekipa nie ma powodów, żeby uznawać, że będzie wtedy pozostawać u władzy.

Przeciw resortowości

Budowa planu od samego początku najeżona była problemami. W początkowej prezentacji, z lutego 2016, oraz w wywiadach, na przykład dla radiowej Trójki z 19 lutego zeszłego roku, premier Mateusz Morawiecki za najważniejszy czynnik warunkujący powodzenie jego strategii uznawał likwidację tzw. struktur silosowych w rządzie. Tzn. oczekiwał, że wszystkie ministerstwa będą ze sobą chętnie i...