Czy można zastrzec termin zawarty w umowie

Przewidziany w klauzuli 20.1 wzorca umownego FIDIC termin do zawiadomienia zamawiającego przez wykonawcę o okolicznościach uzasadniających wynagrodzenie 
za roboty dodatkowe jest umownym terminem zawitym do dokonania umownego aktu staranności, pod rygorem utraty określonego uprawnienia. Dopuszczalność takiego zastrzeżenia umownego wynika z art. 3531 kodeksu cywilnego, który także stanowi podstawę badania skuteczności zastrzeżenia w odniesieniu do konkretnego roszczenia.

Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku V CSK 449/16 z dnia 23 marca 2017 r.

18 sierpnia 2009 r. pomiędzy powodem jako wykonawcą, a pozwanym jako zamawiającym, została zawarta w trybie zamówienia publicznego umowa, na warunkach kontraktowych FIDIC. Jej przedmiotem było wykonanie i wykończenie budowy kanalizacji. Roboty miały być mierzone i wyceniane zgodnie z klauzulą 12 kontraktu FIDIC przewidującą sposób i zasady obmiaru i wyceny robót.

Kontrakt zawierał także klauzulę 20.1 stanowiącą, że w przypadku gdy wykonawca uzna, iż jest uprawniony do jakiejkolwiek dodatkowej płatności, powinien powiadomić o tym inżyniera kontraktu. Wówczas na wykonawcy ciąży obowiązek opisania wydarzenia lub okoliczności będących podstawą roszczenia nie później niż 28 dni po dniu, w którym dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o tym wydarzeniu lub tej okoliczności. Zgodnie z zastosowanym wzorcem umownym FIDIC w przypadku gdyby wykonawca nie powiadomił inżyniera w tym trybie i w tym terminie, tracił...