Polityka architektoniczna dla dobra wspólnoty

olgierd roman dziekoński Gdy nie ma wspólnoty celów, zasad i sposobów osiągania formuły ładu w przestrzeni miasta – powstaje chaos. Potrzeba zbioru zasad 
dla dobrej architektury i ładu.

Słowo „polityka" tak zgrzytliwie brzmiące, to przecież w rozumieniu Platona realizacja idei dobra, a według Arystotelesa możliwość osiągnięcia szczęścia. Dla Maxa Webera jest to próba wywarcia wpływu na rządzących przez rządzonych – zakłada umiejętność znalezienia rozwiązania w ramach ich wspólnoty. Polityka architektoniczna to więc poszukiwanie wspólnoty dla państwa i miasta jako obszaru tradycji i jego tożsamości. Już od 2006 r. SARP i Polska Rada Architektury bezskutecznie wnosiły o politykę architektoniczną państwa. Ostatnia prezentacja tej idei w lutym 2018 r. pokazała w gruncie rzeczy bezradność wobec tej potrzeby. A przecież takie polityki w ramach działań rządów powstawały w wielu krajach...