O ustawie zasadniczej

Konstytucja sama w sobie nie gwarantuje wzrostu gospodarczego ani rozwoju społecznego.

Demokracja uregulowana konstytucją nie jest warunkiem koniecznym ani wystarczającym do osiągania wysokiego wzrostu gospodarczego. System prawny Chin, choć regulowany konstytucją, trudno nazwać demokratycznym, a jednak kraj ten od lat osiąga ponadprzeciętny wzrost.

Jedynym działającym modelem gospodarczym jest gospodarka rynkowa. I nawet jeśli w konstytucji mówi się o hybrydzie komunizmu i gospodarki rynkowej, to tylko figura retoryczna maskująca fakt, że chodzi o gospodarkę kapitalistyczną. Z kolei w Ameryce Południowej konstytucje wprowadzają demokratyczne standardy i zapisy socjalne, ale gospodarki pogrążone są w stagnacji, a pożytki trafiają do wąskiej elity.

Miarą rozwoju społeczno-gospodarczego jest nie wzrost PKB, ale dobrobyt całego społeczeństwa, w którym dobra i usługi dostępne są dla najsłabszych jednostek, a prawa obywateli są szanowane, z całym bagażem odmienności tradycji i kultury. Wspólnym mianownikiem jest poszanowanie konstytucji, w której zapisane są swobody obywatelskie i rynkowy charakter gospodarki. Różnice pojawiają się w zakresie systemu politycznego, a po stronie społeczno-gospodarczej w opisie opiekuńczej roli państwa wobec jego obywateli.

Dobre...