Afera KNF a niezależność NBP

Afera wybuchła w KNF, ale problem jest szerszy 
i poważniejszy, bo dotyczy w zasadzie wszystkich agend państwa, które w zamyśle ustawodawcy miały być niezależne od nacisków ze strony polityków.

W sferze gospodarczej idea niezależności najczęściej kojarzona jest z bankowością centralną. W minionych 30 latach idea ta stała się dominującą praktyką i rzadko była kwestionowana, chociaż w wyniku kryzysu pojawiły się zastrzeżenia, niektóre nawet istotne. Najważniejsze dotyczy tego, że ze względu na zastosowanie nowych niekonwencjonalnych narzędzi polityki pieniężnej domena banków centralnych nadmiernie się rozszerzyła, wkraczając w obszar finansów publicznych leżący w gestii rządów i parlamentów.

Coraz częściej wysuwa się argument o deficycie demokratycznej kontroli nad niezależnymi i coraz potężniejszymi bankami centralnymi, czemu sprzyjały ujawnione w kryzysie słabości architektury strefy euro. Zastrzeżenia te przybrały na sile wraz z widoczną ostatnio erupcją populizmu politycznego i ekonomicznego. Coraz więcej wybitnych badaczy (Dani Rodrik, Yascha Mounk, Paul Tucker) formułuje ocenę, że odchodzenie od demokracji liberalnej to w dużej mierze wynik obserwowanego w erze globalizacji nadmiernego przesunięcia ku niedemokratycznemu liberalizmowi (elityzmowi). Paul Tucker pisze we wstępie do książki „Unelected Power": „Nasze demokracje flirtują ze specyficznym cocktailem hiperodpolitycznionej technokracji i hiperupolitycznionego populizmu". Autor szuka odpowiedzi na pytanie, czy we współczesnych formach rządzenia możliwe jest znalezienie takiego miejsca dla...