Nie traktujmy nierówno ofiar i ich rodzin

Przepisy o żałobie narodowej 
są niejasne i niesprawiedliwe.

Państwo polskie słabo radzi sobie z reakcją na tragedie, w których giną jego obywatele: nadużywa przepisów dotyczących żałoby narodowej, ma niejasne kryteria jej ogłaszania, niesprawiedliwie i nierówno traktuje ofiary oraz pozwala politykom na zbijanie kapitału politycznego na tego typu wydarzeniach.

Od 1989 roku zdecydowano się na ogłoszenie żałoby narodowej już 15 razy. Przez cały 20-letni okres trwania II RP sięgnięto po to narzędzie czterokrotnie. Jeszcze rzadziej korzystano z niego w okresie PRL – przez ponad cztery dekady jej funkcjonowania także ogłoszono ją cztery razy.

W Polsce współczesnej żałoba narodowa zaczyna się dewaluować. Co ciekawe – pierwszy raz ogłoszono ją dopiero w 1997 roku, podczas powodzi. Potem, niestety, ogłaszano ją przy okazji katastrof, aktów terroryzmu, ale także w sytuacjach, które nie pociągały za sobą ofiar – tak było w 2013 roku, w dniu śmierci Tadeusza Mazowieckiego....