Tajemnicy przedsiębiorstwa nie można bezkarnie naruszać

Pracownika, który ujawni poufne firmowe informacje, można zwolnić dyscyplinarnie. Jeśli swoim działaniem wyrządził pracodawcy szkodę, ten może żądać zasądzenia jej naprawienia lub zapłaty nawiązki.

Odpowiedzialność karna za naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa jest uregulowana w art. 23 ust. 1 do 3 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 419 ze zm.; dalej: u.z.n.k.) oraz w art. 266 § 1 kodeksu karnego.

Ustawowe trzy rodzaje

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji przewiduje trzy rodzaje przestępstw dotyczących naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa:

1) przestępstwo popełnione przez osobę, która legalnie uzyskała informacje, a następnie – wbrew obowiązkowi wobec przedsiębiorcy – naruszyła tajemnicę przedsiębiorstwa, wyrządzając mu poważną szkodę (art. 23 ust. 1 u.z.n.k.),

2) przestępstwo popełnione przez osobę, która nielegalnie weszła w posiadanie informacji, a następnie naruszyła tajemnicę przedsiębiorstwa (art. 23 ust. 2 u.z.n.k.),

3) przestępstwo popełnione przez osobę, która zapoznała się z informacją biorąc udział w rozprawie lub w innych czynnościach postępowania sądowego albo przez dostęp do akt takiego postępowania (art. 23 ust. 3 u.z.n.k.).

Pozyskane legalnie...

Odpowiedzialność karną na podstawie art. 23 ust. 1 u.z.n.k. ponoszą osoby, które legalnie weszły w posiadanie informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, a następnie je ujawniły lub wykorzystały we własnej działalności gospodarczej. Dotyczy to przede wszystkim...