Inwazja barbarzyńców. Część II

źródło: Wikipedia

Płonący Zamek Królewski po bombardowaniach 17 września 1939 r.

źródło: NAC

„Portret młodzieńca” Rafaela, zrabowany podczas wojny z Muzeum Czartoryskich, do dziś nie został odnaleziony

źródło: NAC

Pierwszy ofiarą niemieckich nalotów padł Wieluń, który został zbombardowany 1 września 1939 r.

II wojna światowa była dla Polski katastrofą. Ponieśliśmy proporcjonalnie największe straty ludzkie i materialne spośród wszystkich państw uczestniczących w konflikcie. Za większość z nich odpowiadają Niemcy.

Potop (1655–1660) oraz najazd hitlerowski i sowiecki podczas ostatniej wojny światowej to z całą pewnością dwa najbardziej destrukcyjne wydarzenia w naszych dziejach, obfitujące w nieodwracalne straty. O grabieżach szwedzkich pisałem w poprzednim numerze, ten artykuł jest zaś próbą choćby częściowego przedstawienia kataklizmu z lat 1939–1945. Częściowego, ponieważ skala i złożoność problemu jest tak duża, że zdecydowanie wykracza poza ramy tego tekstu. Znaczną komplikacją jest choćby fakt, że wojna spowodowała poważne zmiany terytorialne i ustrojowe. Co prawda wiele cennych dla polskiej kultury i historii dzieł znajdujących się na obszarze wschodnich województw II RP nie uległo zniszczeniu, ale straciliśmy je bezpowrotnie w wyniku zaboru połowy terytorium przez ZSRR, co dodatkowo nie pozwoliło precyzyjnie oszacować strat poniesionych na tym obszarze. Kataklizm, który dotknął Polski podczas II wojny światowej, był wieloaspektowy: demograficzny, ustrojowy, terytorialny i materialny. Skupię się głównie na zniszczeniach i grabieżach, jakich dopuścił się okupant niemiecki, ponieważ były one szczególnie dotkliwe dla narodu polskiego.

Pogorzelisko

Po zakończeniu działań wojennych Polska była najbardziej zrujnowanym krajem europejskim. Gromadzony przez pokolenia majątek narodowy został w ogromnym stopniu...