Wystąpienie wspólnika ze spółki komandytowej a prawo do zysku

Odejście wspólnika ze spółki komandytowej, szczególnie przynoszącej zyski, nierzadko bywa rezultatem konfliktu między wspólnikami. Sprzeczne zamiary stron mogą dotyczyć zarówno dalszej działalności spółki, jak i podziału zysku wypracowanego za poprzednie lata obrotowe. W interesie wspólnika wychodzącego ze spółki będzie zazwyczaj wypłata przypadającej na niego części zysku, co może nie być na rękę pozostałym wspólnikom, planującym dalsze inwestycje i rozwój działalności.

Odchodząc ze spółki, wspólnik powinien więc z wyprzedzeniem zadbać, by zapewnić sobie prawo do wypłaty przypadającej na niego części zysku i uniknąć sytuacji, w której to skonfliktowani wspólnicy zdecydują o jego zagospodarowaniu.

Podstawę wypłaty zysku w spółce komandytowej stanowią art. 51 i 52 w zw. z art. 103 § 1 i 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.) Zgodnie z ich treścią, komandytariuszowi przysługuje prawo do udziału w zyskach (lub stracie) proporcjonalnie do rzeczywiście wniesionego wkładu, o ile umowa spółki nie stanowi inaczej. Wspólnicy mogą więc, już na etapie zawiązywania spółki, zdecydować, w jaki sposób będą się dzielić wypracowanym przez nią zyskiem. Swoboda wspólników jest w tym zakresie praktycznie nieograniczona z tym wyjątkiem, że wspólnika nie można całkowicie pozbawić prawa do zysku.

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Zastrzeżenie to ma dwie doniosłe konsekwencje. Po pierwsze, założeniem ustawodawcy jest, by zysk w spółce komandytowej wypłacany był dopiero po zakończeniu roku obrotowego. Jakiekolwiek wcześniejsze dysponowanie zyskiem powinno być uzgodnione przez wspólników. Po drugie, żądanie wypłaty zysku jest bezwzględnym prawem wspólnika, które aktualizuje się każdorazowo z końcem 31 grudnia danego...