Abdykowali, ale chcą wrócić. Dawni „królowie życia” w prokuraturze

Prokuratorzy odsunięci od władzy przepoczwarzyli się 
teraz w ideowych obrońców, przeszczepiając przy okazji 
do prokuratury to, co od dawna dzieje się w sądach, czyli permanentny konflikt ze smutnym, politycznym tłem.

Hipokryzja sięgnęła zenitu. Otóż grupa prokuratorów, którzy do 2015 r. piastowali najwyższe stanowiska funkcyjne, a z dniem wejścia w życie reformy prokuratury w 2016 r. przestali, opublikowała broszurę zatytułowaną „Królowie życia prokuratury". Myślałem początkowo, że owa broszura będzie opowiadać o ich własnej dynastii. Ale tę historię będę musiał opowiedzieć sam.

Rządy dynastii

Otóż królowie życia dawnej prokuratury złożyli królewskie insygnia i oddali marszałkowskie buławy. Byli przekonani, że jak w patrymonialnych monarchiach, raz dana władza potrwa do końca dynastii, a wraz z nią przetrwają przywileje dla nich samych i grup współdziałania.

Jak wyglądały rządy tej dynastii? To najlepiej ocenić po dorobku. Cała instytucja spoczywała na ekonomicznym dnie. Pieniędzy nie było dosłownie na nic. Względny dobrostan panował jedynie w Prokuraturze Generalnej.

Prokuratorzy dzielili się na dwie grupy. Nadzwyczajną kastę funkcyjnych i wyrobników. Ci pierwsi obudowali się szeregiem przywilejów. Były to głównie immunitety: na prowadzenie śledztw, uczestniczenie w wokandach sądowych czy też wykonywanie obowiązków podczas dyżurów zdarzeniowych i sekcji zwłok. Mieli również immunitet od odpowiedzialności dyscyplinarnej, bo trudno było się na nią narazić, nie realizując...