Zamówienie typu in-house niezgodne z prawem Unii?

Państwo członkowskie może wprowadzić dodatkowe warunki zastosowania wyłączenia in-house. Muszą one jednak wynikać z prawa krajowego w sposób jasny
i być przewidywalne.

Udzielenie zamówienia typu in-house, które spełnia warunki określone w art. 12 ust. 1 lit. a) – c) dyrektywy 2014/24, nie jest samo w sobie zgodne z prawem Unii – orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 3 października 2019 r. w sprawie o sygnaturze C-285/18 Kauno miesto savivaldybè i Kauno miesto savivaldybès administracija, przy udziale UAB „Irgita" i UAB „Kauno švara". Nie jest to jednak orzeczenie kontrowersyjne ani nie zmienia wypracowanych przez lata zasad wyłączenia zamówień wewnętrznych z reżimu zastosowania dyrektyw zamówieniowych. Daje jednak wykonawcom dodatkowy argument w eliminowaniu decyzji zamawiających, które ci podejmują z pominięciem zasad podstawowych, jak zasada przejrzystości.

Zamówienia in-house

Zamówienie wewnętrzne (od ang. in-house) to koncepcja wypracowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), zgodnie z którą dostawy, usługi i roboty pozyskiwane przez zamawiającego w wyniku zaangażowania do pracy jego własnych zasobów w ogóle nie podlegają regulacjom dyrektywy zamówieniowej.

In-house w czystej postaci polega na tym, że zamawiający wykonuje usługę publiczną osobiście, co obejmuje zlecanie przez zamawiającego pracy jego własnym jednostkom (pracownikom, wewnętrznym komórkom, wydziałom), nawet gdy uzgodnienia...