Gwiazdka w cieniu swastyki

źródło: Getty Images

Adolf Hitler z partyjnymi towarzyszami w czasie przyjęcia świątecznego w restauracji Lowenbraukeller w Monachium, 18 grudnia 1941 r.

źródło: EAST NEWS

Adolf Hitler wita arcybiskupa Cesare Orsenigo, nuncjusza papieskiego. Berlin, 1 maja 1936 r.

źródło: Bundesarchiv

Nazistowska propaganda wyborcza pod jednym z kościołów. Wybory w Berlinie, 23 lipca 1933 r.

Boże Narodzenie i Wielkanoc były jedynymi świętami w kalendarzu nazistowskich Niemiec, które zdołały się uchronić przed hitlerowską obyczajowością i kultem Führera. Narodowy socjalizm zamierzał się jednak rozprawić z tymi ,,judeochrześcijańskimi reliktami" dopiero po wojnie.

W rocznym cyklu nazistowskich świąt i rytuałów Boże Narodzenie było okazją dla hitlerowskich przywódców, aby okazać nieco bardziej humanitarne oblicze. Służyć temu miały gigantyczne imprezy świąteczne organizowane w domach kultury, pałacach sportu czy w domach towarowych. Na tle olbrzymich choinek Goebbels lub Goering jako najbardziej popularni ministrowie rozdawali dzieciom z rodzin robotniczych lub rolniczych paczki słodyczy i naprawdę piękne zabawki. Do dzisiaj zachowała się przedwojenna kronika filmowa ukazująca zabawę świąteczną z „dobrym wujkiem Goeringiem" w jednym z domów towarowych Berlina, który poucza dzieci, że od tej pory powinny w każde Boże Narodzenie pamiętać przede wszystkim o ich ukochanym wodzu Adolfie Hitlerze.

Kalendarz nazistów

Boże Narodzenie zamykało całoroczny cykl świąt narodowo-socjalistycznych. W swojej tradycyjnej oprawie nie pasowało jednak do pozostałych wydarzeń w kalendarzu nazistowskim. Mimo prób wprowadzania nazwy „święto przesilenia zimowego" czy „sezonu pomocy zimowej" Niemcy konsekwentnie pielęgnowali chrześcijański charakter tego święta. Jeżeli więc nazistom nie udało się wykorzenić wielowiekowych tradycji obchodzonych w ten jeden dzień w roku, to próbowali go z nawiązką wyrównać przez pozostałe 12 miesięcy. Sekwencję nowych neopogańskich świąt narzuconych narodowi...