Tańce plemienne nad Sommą

W czasie I wojny światowej w Europie służyło ponad 2 tys. Maorysów. Oprócz udziału w bitwie nad Sommą ich najgłośniejszym osiągnięciem było zdobycie wioski Le Quesnoy 4 listopada 1918 r.

Globalny charakter Wielkiej Wojny sprawił, że jej skutki były odczuwalne w miejscach prawdziwie zaskakujących. Wspominałem już o rdzennych mieszkańcach Nowej Gwinei, którzy ginęli za kaisera podczas australijskiej inwazji na wyspę w 1914 r. Na jeszcze odleglejszy trop natrafiamy 2 kwietnia 1916 r., gdy z powodu wojny życie straciło co najmniej trzech Maorysów, a kilkunastu zostało rannych, choć zdarzyło się to w Nowej Zelandii, ponad 18 tys. kilometrów od najbliższej linii frontu. Był to skutek policyjnego rajdu na wioskę tubylców ukrytą w trudno dostępnych i gęsto zalesionych górach Maungapōhatu na Wyspie Północnej. Blisko 60 uzbrojonych po zęby funkcjonariuszy kilka dni przedzierało się przez busz, żeby pojmać niejakiego Rua Tapanui Kenana, samozwańczego przywódcę części plemienia Pakeha.

W 1907 r. Rua ogłosił się Mesjaszem i wraz z półtora tysiącem wyznawców w dzikich ostępach wyspy założył Nowe Jeruzalem – na poły kościół, na poły państwo, z własnym bankiem spółdzielczym i wspólną własnością ziemi. Centralnym punktem wioski...