Pacjent ma prawo do rzetelnej informacji

Jolanta Budzowska Sąd Najwyższy co do zasady stoi na stanowisku, że np. uszkodzenia ciała stanowiące powikłania związane z leczeniem nie mogą być postrzegane jako następstwo nieudzielenia należytej informacji o tym powikłaniu.

Prawo pacjenta do informacji to fundament gwarancji podmiotowości pacjenta w procesie leczenia. Poszanowanie autonomii woli i godności pacjenta jest jedną z podstawowych zasad prawa medycznego i wyrazem odejścia od paternalistycznego modelu relacji pomiędzy lekarzem i pacjentem.

Art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta (u.p.p.) stanowi, że pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu. Uprawnienia te są niejako lustrzanym odbiciem ustawowego obowiązku lekarza udzielania takich informacji.

Stan zdrowia i metody leczenia

Właściwa diagnoza umożliwia pacjentowi zrealizowanie jego prawa do rzetelnej informacji nie tylko o stanie jego zdrowia, ale też o dostępnych metodach leczenia i zagrożeniach z tym związanych (wyrok SA w Warszawie z 17 czerwca 2019 r., sygn. I ACa 316/18). Podmiot leczniczy nie może więc bronić się w procesie, że nie mógł przekazać pacjentowi informacji, którą – na skutek błędu w procesie leczenia – nie dysponował. Taki pogląd potwierdził w ostatnim czasie Sąd Najwyższy na gruncie stanu faktycznego, gdzie powódka wyraziła zgodę na operację na podstawie błędnej i niekompletnej diagnozy. Argumentacja, że personel medyczny „nie mógł...