Wiatraki nadal sprawiają kłopoty podatkowe

Gdy elektrownia wiatrowa nie stanowi odrębnego środka trwałego, od którego dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, lecz są nimi jej poszczególne elementy, od których dokonuje się odpisów, podstawę opodatkowania stanowi suma wartości tych części budowli. ALKSANDRA TARKA

Spór w sprawie dotyczył wysokości podatku od nieruchomości za 2017 r. od elektrowni wiatrowych. Spółka kilkakrotnie korygowała deklaracje w zakresie wartości budowli, zwiększając ostatecznie ich wartość. Prowadzone były kolejne wyliczenia i postępowania. Ostatecznie samorządowy fiskus i tak zakwestionował to jak podatek wyliczyła spółka.

Wskazał, że nie ma wątpliwości, że od 1 stycznia 2017 r. za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości w postaci budowli uznać należy elektrownię wiatrową, na która składają się: fundament i maszt oraz elementy techniczne. Podstawą opodatkowania jest zaś zasadniczo jej wartość stanowiąca podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustalona zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych (art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) na dzień 1 stycznia roku podatkowego, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne. W przypadku, gdy od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, jej wartość rynkowa (art. 4 ust. 5 ustawy).

W konsekwencji, jako podstawę opodatkowania w spornym przypadku uznał wartości wskazane w przesłanym przez spółkę zestawieniu środków trwałych znajdujących się w rubryce „wartość...