Wniosek na łagodniejszych zasadach

Ewa Kavanagh Pracownik powinien się powołać na przyczyny usprawiedliwiające uchybienie terminu i je uprawdopodobnić, a następnie udowodnić.

W wyroku z 9 stycznia 2019 r. (sygn. II PK 246/17) SN przypomniał, że wobec wątpliwości co do charakteru określonych w art. 264 k.p. terminów dochodzenia przez pracownika roszczeń z tytułu sprzecznego z prawem rozwiązania stosunku pracy (które uległy zmianie od 1 stycznia 2017 r.) SN już w uchwale składu siedmiu sędziów z 14 marca 1986 r. (sygn. III PZP 8/86) stwierdził, że terminy te są terminami prawa materialnego, do których nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące uchybienia i przywrócenia terminu. Zatem wraz z ich upływem co do zasady wygasa możliwość dochodzenia na drodze sądowej wymienionych w przepisie roszczeń i powództwo wniesione po upływie terminów określonych w przepisie podlega oddaleniu. Równocześnie SN wskazał, że w doktrynie prawa pracy, obok materialnoprawnych terminów zawitych i terminów przedawnienia, wyodrębnia się również terminy podobne do terminów zawitych (terminy quasi-zawite), różniące się od najbardziej rygorystycznej postaci dawności, jaką są terminy zawite, tym, że upływ tych terminów nie zawsze powoduje ostateczną utratę możliwości...