Jak rozumieć przepisy i teksty

Prawników, szczególnie tych zajmujących się tzw. sądowym stosowaniem prawa, nie trzeba przekonywać, jak istotnym zagadnieniem jest wykładnia.

Wprawdzie w nauce prawa bywa ona różnie rozumiana, ale można przyjąć, m.in. za prof. Ewą Łętowską, jej bardzo ogólną definicję: że są to różnorakie operacje intelektualne „dokonywane na przepisach i tekstach" (E. Łętowska, Wstęp [w:] H. Rabault, „Granice wykładni sędziowskiej", Warszawa 1997, s. 4).

Z perspektywy sądowego stosowania prawa nie czyni się też zwykle precyzyjnego rozróżnienia między wykładnią a argumentacją prawniczą, bo mając na względzie aspekt praktycznego działania prawa, różnice między tymi dwoma odrębnymi zjawiskami prawniczymi zacierają się. Z racji potrzeb sądu wykładnia bywa często łączona z argumentacją prawniczą, gdyż pojmowana jest jako uzasadnienie wspomnianych już operacji intelektualnych, które stanowią argumentację rozumienia źródła prawa, podanego jako podstawa podjętego rozstrzygnięcia (w postaci wyroku, postanowienia itp.).

Operatywna interesuje najbardziej

Spośród rodzajów wykładni, doskonale znanych choćby ze studiów, w postaci: autentycznej (dokonywanej przez organ ustanawiający źródło prawa), legalnej (delegowanej, dokonywanej przez organ upoważniony do jej przeprowadzenia), doktrynalnej (dokonywanej przez przedstawicieli nauki prawa) i operatywnej (przeprowadzanej przez organy stosujące prawo na okoliczność podjęcia decyzji stosowania prawa lub na jej...