Wykładnia testamentu

Sąd spadku dokonuje otwarcia i ogłoszenia wszystkich testamentów pozostawionych przez spadkodawcę, ocenia ich ważność i skuteczność oraz dokonuje ich wykładni zgodnie z regułami określonymi w art. 948 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym testament należy tak tłumaczyć, ażeby zapewnić możliwie najpełniejsze urzeczywistnienie woli spadkodawcy – § 1, a jeżeli testament może być tłumaczony rozmaicie, należy przyjąć wykładnię, która pozwala utrzymać rozrządzenia spadkodawcy w mocy i nadać im rozsądną treść – § 2 (zob. wyrok SN z 13 lipca 2017 r., sygn. akt I CSK 4/17, orzecznictwo SN dostępne na www.sn.pl).

Przedmiotem interpretacji może być tylko to, co zawarte zostało choćby w sposób nieporadny i niejasny w treści testamentu. W drodze interpretacji nie można uzupełnić treści testamentu, wywieść tego, czego testament nie zawiera. Okoliczności złożenia testamentu uwzględnia się przy wykładni testamentu i można ich dowodzić wszelkimi środkami dowodowymi, ale nie są one samoistnym przedmiotem wykładni, bo nie jest to testament. Nie można za pomocą tych środków ustalić tego, czego treść testamentu nie zawiera. Jeżeli testament może być tłumaczony rozmaicie, należy przyjąć taką wykładnię, która pozwala utrzymać rozporządzenia spadkodawcy i nadać mu rozsądną treść (postanowienie SN z 6 maja 2005 r., sygn. akt II CK 676/04 z powołaniem się na wcześniejsze orzecznictwo, zob....