Wina za rozpad nie może wynikać z ustalonego podziału obowiązków

Orzecznictwem Sądu Najwyższego wskazuje na dopuszczalność konkretyzacji przez małżonków ich praw i obowiązków w małżeństwie poprzez wypracowany przez nich i długotrwale stosowany wspólny model życia rodziny.

W sprawie rozwodowej sąd okręgowy jest w większości przypadków zobowiązany orzec m.in. w zakresie winy małżonków za rozkład pożycia małżeńskiego, stwierdzając wyłączną winę jednej ze stron albo uznając oboje małżonków za winnych rozpadu małżeństwa. Ustalając przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego, sąd zobligowany jest szczegółowo zrekonstruować przebieg małżeństwa stron, badając sposób funkcjonowania małżonków i współtworzonej przez nich rodziny oraz zwracając szczególną uwagę na nieprawidłowości, które doprowadziły do rozkładu więzi małżeńskich.

Dla określenia winy za rozkład pożycia małżeńskiego, sąd bada czy i który z małżonków naruszył obowiązki małżeńskie ogólnie wymienione w art. 23 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, na które składa się przede wszystkim zobowiązanie do wspólnego pożycia, wzajemnej pomocy i wierności oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą małżonkowie przez swój związek założyli. Jakiekolwiek naruszenie owych obowiązków może mieć charakter umyślny lub nieumyślny, tak dla przypisania winy któremukolwiek z małżonków konieczne jest stwierdzenie naruszenia o charakterze zawinionym, tj. takiego, za które dany małżonek ponosi odpowiedzialność. Dla przypisania winy za rozpad małżeństwa, musi także istnieć związek przyczynowy między naruszeniem obowiązków...