Mniej zaskoczeń to więcej zaufania

Istotą tworzenia prawa nie jest przestrzeganie procedur.

Zasada zaufania wydaje się mieć w procesie stanowienia prawa podwójne znaczenie. Wyraża się poprzez konstytucyjny standard tworzenia prawa, którego istotą nie jest wyłącznie przestrzeganie procedur, lecz też poprzez zadośćuczynienie zasadom pewności prawa, ochrony praw słusznie nabytych, uzasadnionych oczekiwań oraz interesów w toku, czy zapewnienie odpowiednio długiej vacatio legis.

Odpryskiem tak rozumianego zaufania jest też oczekiwanie, że prawodawca podejmuje racjonalne decyzje oraz – po przeprowadzeniu rachunku zysku i strat – uwzględnia różne interesy społeczne i ekonomiczne.

W dobrej, bazującej na zaufaniu legislacji głos partnerów społecznych nie jest lekceważony, a przyjęte rozstrzygnięcia odpowiadają zasadzie proporcjonalności i, w miarę możliwości, pomocniczości, uwzględniają aktualne stosunki społeczne oraz aktywność interesariuszy. Obserwacja ostatnich doświadczeń musi prowadzić do pesymistycznych konkluzji w tym względzie.

Lepiej wiedzieć wcześniej

Często dyskutowana jest zasada wzajemnego...