Ręka rękę myje, toga togę wspiera

Uzasadnienie postanowienia SN ustawia je w ciągu technologicznym wzajemnego żyrowania się organów państwa, które utraciły swą konstytucyjną tożsamość.

O jakości uzasadnień orzeczeń wydawanych w Sądzie Najwyższym (SN) wypowiedzieli się niedawno w „Rzeczpospolitej" profesorowie Maciej Gutowski i Piotr Kardas („Jak Izba Dyscyplinarna chciała TSUE unieważnić", 6 października 2020; zob. także artykuł tychże w DGP z 22 października). Opisane przez nich zjawisko ogranicza się jednak do tej Izby.

Postanowieniem z 13 lipca 2020 r. wydanym pod szyldem Izby Cywilnej w sprawie sygn. II CSK 581/19 (dostępnym na www.sn.pl; pomijam fundamentalną kwestię, czy ono istnieje z uwagi na co najmniej dyskusyjny status wydającego orzeczenie) odmówiono przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej. Wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania wskazywał na konieczność zbadania, czy osoby powołane przez Prezydenta RP na urząd sędziego SN w następstwie procedury zainicjowanej obwieszczeniem Prezydenta RP z 24 maja 2018 r. o wolnych stanowiskach sędziego w SN są uprawnione do orzekania w SN. Zawierał także zastrzeżenia do składu osobowego Krajowej Rady Sądownictwa (KRS) ukształtowanego w trybie określonym przepisami ustawy z 8 grudnia 2017 r., która rekomendowała na urząd sędziego osoby orzekające w sprawie. Postanowienie z 13 lipca 2020...