Zakres stosowania karty praw podstawowych Unii Europejskiej

Największym problemem jest ustalenie, kiedy w rozpoznawanej sprawie stosowane jest prawo unijne.

Karta praw podstawowych UE (dalej KPP) jest o tyle ciekawym aktem prawnym, że każdy o niej słyszał, natomiast jest ona rzadko stosowana. Z własnego doświadczenia wiem, że jej stosowanie nie dość, że jest skomplikowane, to jeszcze nie zawsze możliwe do realizowania na szeroką skalę.

Wiele bowiem zagadnień dotyczących jej wykorzystywania – również tych o podstawowym znaczeniu – wymaga ciągłego precyzowania.

KPP to, w skrócie, zbiór fundamentalnych praw człowieka i obowiązków obywatelskich podpisany 7 grudnia 2000 r. w Nicei w imieniu Parlamentu Europejskiego, Rady UE oraz Komisji Europejskiej, a powtórnie, z pewnymi poprawkami, przez przewodniczących tych organów podczas szczytu w Lizbonie 12 grudnia 2007 r. Moc wiążąca została jej nadana 13 grudnia 2007 r. przez traktat lizboński, który wszedł w życie 1 grudnia 2009 r.

Co ważniejsze, kiedy nie stosować

Zakres stosowania karty praw podstawowych Unii Europejskiej jest zdefiniowany w jej art. 51, na mocy którego:

1. Postanowienia karty mają zastosowanie do instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii przy poszanowaniu zasady pomocniczości oraz do państw członkowskich wyłącznie w zakresie, w jakim stosują one prawo Unii. Szanują one zatem prawa, przestrzegają zasad i popierają ich stosowanie zgodnie ze swymi odpowiednimi uprawnieniami i w...