Jak rozwiązać problem kredytów frankowych

Klient rozliczałby się z bankiem tak, jakby jego kredyt od początku był złotowy, oprocentowany według odpowiedniej stopy WIBOR powiększonej o stosowaną wówczas marżę – proponuje przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego.

Sprawa kredytów hipotecznych we frankach szwajcarskich nabrzmiewa w sektorze bankowym od lat i mam wrażenie, że w ostatnim czasie jest tematem numer jeden na liście problemów, które wymagają rozwiązania. Moim zdaniem nadszedł moment, kiedy należy się z tą kwestią zmierzyć systemowo.

Być może uprawniona jest teza, że abuzywność poszczególnych klauzul umownych zawartych w umowach o walutowe kredyty hipoteczne bywa wykorzystywana instrumentalnie w dążeniu do uniknięcia skutków umowy, które stały się dotkliwe dla klientów raczej w związku ze zmianami na rynku walutowym niż wskutek cech abuzywności. Nawet jeżeli tak jest, to rzeczywistość społeczna jest taka, że zostały w ten sposób, również w wyniku rozwoju orzecznictwa, wykreowane oczekiwania, które należy postrzegać w realny sposób, dostrzegając ich możliwe wymierne skutki.

Najnowsze dane wskazują, że w judykaturze zaznacza się trend wzrostowy orzeczeń stwierdzających nieważność umów, kosztem innych rozstrzygnięć, np. zmierzających do utrzymania umowy w mocy jako kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR. Ta ostatnia koncepcja, dyskusyjna z punktu widzenia istoty wskaźnika referencyjnego oraz logiki leżącej u podstaw działalności kredytowej, przestaje już więc być głównym...