Pasywna strona rozliczeń międzyokresowych kosztów

Rozliczenia międzyokresowe bierne dzielą się na mogące dotyczyć kosztów i przychodów, stanowiąc przy tym znacznie od siebie oddalone w pasywach grupy, w których wtórnie następuje wyodrębnienie na część krótko– i długoterminową.

Analogicznie do rozliczeń międzyokresowych czynnych (pisaliśmy o tym w artykule Rozliczenia międzyokresowe czynne – ujęcie bilansowe i podatkowe – „Rzeczpospolita" z 9 grudnia 2020 r.) tym razem zajmiemy się biernymi rozliczeniami międzyokresowymi kosztów (dalej: RMK).

Ze względu na występującą w ustawie o rachunkowości (dalej: uor) nieprecyzyjną definicję rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów, często w praktyce pojawiają się problemy z odpowiednią klasyfikacją omawianej kategorii. Niejasne kwestie dotyczą bardzo podobnych, co do treści ekonomicznej, operacji gospodarczych. Chodzi tu o rozróżnienie dotyczące rezerw – powiedzmy – klasycznych, rezerw w postaci rozliczeń międzyokresowych biernych, a dodatkowo problematyka z identyfikacją może obejmować pewne pokrewne operacje, wykazywane jako zobowiązania (dostawy niefakturowane).

Bierne RMK, o których tutaj mowa, rozumiane są jako dotyczące kosztów działalności podstawowej elementy sprawozdawcze, których podstawą tworzenia jest zasada współmierności kosztów i przychodów (a w mniejszym stopniu ostrożności), ustalanych ściśle lub z bardzo dużą dokładnością (nie w postaci szacunków) w sytuacji, gdy wystąpienia przyszłego wydatku jest niemal pewne1) (na jednostce ciąży więc obecny obowiązek świadczenia – prawny lub zwyczajowy – wynikający ze zdarzeń przeszłych i jest...