Strona internetowa to nie dokument

Algorytm służący do ustalenia wskaźnika ryzyka wykorzystywania działalności banków do wyłudzeń skarbowych i ewentualnego zastosowania blokady konta, nie stanowi dowodu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Przymusowe blokady rachunków bankowych tzw. STIR, czyli broń atomowa w rękach skarbówki w walce z przekrętami podatkowymi od początku wzbudza poważne wątpliwości i obawy. Jednym z problemów jest to, że nie do końca wiadomo, jak fiskus typuje podatników. I na razie nie ma szans, żeby żądać okazania takiego algorytmu jako dowodu przed sądem administracyjnym. Potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2021 r. (I FSK 1335/20).

Sprawa dotyczyła spółki, której fiskus w marcu 2020 r. zablokował osiem rachunków bankowych najpierw na 72 godziny, a potem skorzystał z możliwości przedłużenia blokad na maksymalnie trzy miesiące. W sumie na kontach zamrożono blisko 3 mln zł. Szef KAS przekonywał, że z podatkowej analizy ryzyka oraz z posiadanych informacji wynikało, iż spółka może wykorzystywać działalność banków do celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi, polegającymi m.in. na podaniu nieprawdy w deklaracjach VAT-7.

Niemożliwy wgląd i ocena

Urzędnicy zwracali uwagę, że spółka zajmuje się hurtowym handlu tkaninami, dzianinami i przędzą, przy czym nabywa towar tylko od jednego dostawcy, który ich zadaniem działa jako przedstawicielstwo innych firm zagranicznych. Płatności za towar są dokonywane albo...