Nierozliczone nakłady mogą być podatkowym kosztem

Gdy inwestycje w obcych środkach trwałych uległy likwidacji, która była podyktowana względami ekonomicznymi, przedsiębiorca ma prawo do jednorazowego rozliczenia ich niezamortyzowanej części w swoim rachunku podatkowym.

Wynajmując lokale lub budynki niejednokrotnie najemcy muszą ponieść nakłady na dostosowanie i adaptację wynajmowanej nieruchomości do przetrzeb prowadzonej przez nich działalności. Zazwyczaj wynajmujący nie zwraca poniesionych nakładów i w takim przypadku wydatki te są rozliczne jako inwestycja w obcym środku trwałym stanowiącym szczególnego rodzaju środek trwały. W praktyce obrotu gospodarczego zdarza się, że najemca musi rozwiązać umowę najmu przed całkowitym zamortyzowaniem się tej inwestycji w obcym środku trwałych. W takim przypadku pojawiają się pytania, czy niezamortyzowana wartość inwestycji w obcym środku trwałym może zostać zaliczona przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów.

Rozbudowa i modernizacja

Amortyzacji podlegają, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych – które zwane są także środkami trwałymi (zob. art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT i art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT). Zarówno przepisy ustawy o CIT, jak i ustawy o PIT nie definiują wprost co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Najogólniej mówiąc inwestycje w obcym środku trwałym to nakłady poniesione na obcy środek trwały, tzn. taki, który nie jest własnością firmy, ale jest przez nią użytkowany na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym...