Sędziowie nie mogą sobie pozwolić na to, by zawieść obywatela

Nikomu w sporze o sądy nie uchybi godności krok w tył, przyznanie, że nie miał racji, a pewne racje ma jego adwersarz – mówi Jacek Widło, sędzia Sądu Najwyższego, który złożył ponad 260 wniosków o wyłączenie samego siebie, ale nadal orzeka.

Słyszałem, że złożył pan sędzia ponad 260 wniosków o wyłączenie pana z prowadzenia konkretnych spraw z powodu zastrzeżeń do wyboru nowych sędziów.

A przecież sam pan jest nowym sędzią. Dlaczego więc składa pan te wnioski?

Składam je tylko w konkretnych sprawach, rozstrzygając je z uwagi na treść m.in. wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z 8 listopada 2021 r. (Dolińska-Ficek, Ozimek, 49868/19 i 57511/19). Wynika z niego, że orzeczenie wydane przez sąd, w którym uczestniczy sędzia powołany do Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, której część sędziowską wybiera parlament, a nie sami sędziowie, narusza standard art. 6 konwencji (sądu ustanowionego ustawą). Dotyczy więc mnie. Powoduje to poważne ryzyko traktowania takiego orzeczenia jako wadliwego, naruszania konwencji, roszczeń odszkodowawczych.

Co pisze pan w tych wnioskach?

Ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości interes stron i ich prawo do rzetelnego procesu oraz dobro państwa wnoszę o wyłączenie mnie od orzekania w poszczególnych sprawach. Zastrzegam, że jestem sędzią, a orzeczenia wydawane przeze mnie istnieją, ale do naprawy na drodze legislacyjnej stwierdzonego problemu rozsądne jest niewydawanie orzeczeń,...