Niedoceniony pontyfikat

Włosi w purpurach posiedli nadprzyrodzoną zdolność do topienia wszelkich prób reform – twierdzi historyk i politolog.

Ludzkość zapamięta ultratradycjonalistycznego papieża Benedykta XVI akurat z rewolucyjnego kroku. Oficjalnie ze względu na stan zdrowia, ale także na skutek utraty kontroli nad watykańską centralą w 2013 r. złożył on swój urząd i w wieku 85 lat przeszedł na emeryturę. Jako niekwestionowany autorytet teologiczny nie dopatrzył się ani jednego przeciwwskazania w prawie kościelnym, ale jako sędziwy idol konserwatywnych i tradycjonalistycznych katolików – rozsierdził ich swoim krokiem. „Z krzyża się nie schodzi”, brzmiała watykańska wykładnia. Zresztą uaktualnił ją Jan Paweł II swoim cierpieniem, uwiądem sił i rozciągającą się w ostatnich tygodniach życia agonią.

Abdykując, Benedykt XVI uznał własną niemoc w zakresie powściągnięcia aberracyjnej władzy Kurii Rzymskiej, która niczym dowództwo armii sprawowała nadzór nad Kościołem...