Granice wykroczeń przeciwko mieniu

Pochylając się nad problematyką granic wykroczeń przeciwko mieniu, z jednej strony należy mieć oczywiście na względzie – co wymaga podkreślenia – teoretyczną wagę zachowania karalnego, ekonomikę proceduralną, w tym z uwzględnieniem rzeczywistych kosztów postępowania, ale także chęci do działania i sprawności organów ścigania. Z drugiej strony na uwadze można mieć dotkliwość czynu wobec osób pokrzywdzonych, która w znacznej większości przypadków ma nie tylko ten w teorii obniżony wymiar materialny, nieznaczący (o „nieznacznej ilości”) czy w zakresie cudzych rzeczy przedstawiający wartość niemajątkową (oczywiście z uwzględnieniem odpowiednich uwarunkowań terminologicznych każdego z wykroczeń – por. postanowienie SN z 26 września 2012 r., II KK 223/12, orzecznictwo SN dostępne na www.sn.pl, poza wyraźnie wskazanymi źródłami).

Ten drugi aspekt wielokrotnie łączy się z poczuciem zagrożenia w przyszłości, z poczuciem niepewności, z utratą mienia, które przedstawiało ogromną wartość niemajątkową dla danej osoby ze względów osobistych itp. Poza tym dla osób o rzeczywistych niskich dochodach owe granice wykroczeń nie są już takie nieodczuwalne. Samo też niewielkie (np. groszowe) przekroczenie granic odpowiedzialności za wykroczenie budzi zastrzeżenia, skoro może wywołać u ofiar poczucie niesprawiedliwości – pokrzywdzony ma świadomość tego, że z powodu niewielkich...