Praca zdalna wymaga zbadania zagrożeń

Ocena ryzyka zawodowego pracownika wykonującego pracę zdalną powinna uwzględniać m.in. wpływ pracy na wzrok, układ mięśniowo-szkieletowy oraz uwarunkowania psychospołeczne.

Ustawa z 1 grudnia 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2023 r., poz. 240) wprowadzi do kodeksu pracy m.in. przepisy dotyczące pracy zdalnej jako stałą formę świadczenia pracy. Jednocześnie uchyli dotychczasowe regulacje o telepracy. Zmiany te zaczną obowiązywać od 7 kwietnia br.

Nowa definicja

Z nowych przepisów (art. 6718) wynika, że praca zdalna to praca wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość.

Ustawodawca w art. 6731 § 4 pkt 1-5 określił, że praca zdalna nie obejmuje prac:

∑ szczególnie niebezpiecznych,

∑ w wyniku których następuje przekroczenie dopuszczalnych norm czynników fizycznych określonych dla pomieszczeń mieszkalnych,

∑ z czynnikami chemicznymi stwarzającymi zagrożenie, o których mowa w przepisach w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem czynników chemicznych w miejscu pracy,

∑ związanych ze stosowaniem lub wydzielaniem się szkodliwych czynników biologicznych, substancji radioaktywnych oraz innych substancji lub mieszanin wydzielających uciążliwe zapachy,

∑ powodujących intensywne...