Nie można naciągać norm unijnych i zawężać zwolnienia

Do wartości sprzedaży z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT nie wlicza się dóbr inwestycyjnych, zdefiniowanych jako towary i usługi, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Spór dotyczył wykładni przepisów o VAT. Wystąpiła o nią do fiskusa w 2018 r. spółka z branży medycznej. We wniosku wskazała, że specjalizuje się m.in. w leczeniu inwazyjnym chorób układu sercowo-naczyniowego, czyli jej główna działalność mieści się w zakresie usług dotyczących opieki medycznej, które są objęte zwolnieniem w art. 43 ust. 1 pkt 18–19a ustawy o VAT.

W związku ze swoją aktywnością miała umowę dzierżawy pomieszczeń na terenie szpitala i ponosiła wydatki na wyposażenie, prace adaptacyjne i projektowe w zajmowanych pomieszczeniach. Miały one przystosować pomieszczenia do działalności medycznej zgodniej ze standardami spółki. Z wniosku wynikało, że wydatki zostały ujęte w ewidencji środków trwałych jako „inwestycja w obcym środku trwałym” i podlegały amortyzacji w CIT.

Podatniczka wskazała, że z przyczyn zewnętrznych, zakończyła prowadzenie działalności medycznej na terenie szpitala. Potem strony dogadały się w kwestii wzajemnych rozliczeń. Za prace adaptacyjne wykonane przez spółkę miała dostać od szpitala określoną sumę w ratach. Spółka wystawiła fakturę VAT dokumentującą...