O pijanym zabójcy za kierownicą, który nie może trafić za kraty

Jedną z dwóch podstaw uchylenia oczywiście zasadnego co do meritum wyroku w sprawie karnej było to, że sędzia sądu powszechnego swojego światopoglądu nie buduje na pogłoskach prasowych i śmie mieć pogląd odmienny od członków składu Sądu Najwyższego.

W lipcu br. ukazał się podwójny numer 5–6/2023 Orzecznictwa Sądu Najwyższego – Izby Karnej (OSNK), tłoczony z polecenia I prezesa SN zbiór urzędowy zwany od koloru okładki „czerwonym orzecznictwem”. Książeczkę poświęcono problematyce statusu sędziów nominowanych na podstawie uchwał Krajowej Rady Sądownictwa powołanej ustawą z 8 grudnia 2017 r.

I już tutaj uwaga – wstęp nie został przez autora podpisany. W stopce redakcyjnej pojawia się wprawdzie zapis: „opracowane do druku przez Kolegium Redakcyjne Izby Karnej Sądu Najwyższego”, ale personaliów brak. Dlaczego o tym piszę? Rzut oka na przepisy.

Bez personaliów redaktora naczelnego

Prasa oznacza publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz w roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą (art. 7 ust. 2 pkt 1 prawa prasowego). OSNK jako druk periodyczny ukazujący się nie częściej niż raz w tygodniu, a nie rzadziej niż raz w roku jest czasopismem (art. 7 ust. 1 pkt 3 pr. pras.).

Art. 27 ust. 1 pr. pras. stanowi, jakie informacje powinny się znaleźć na każdym egzemplarzu czasopisma w widocznym i zwyczajowo przyjętym miejscu (tzw. stopka redakcyjna). Znalazłem te elementy, z wyjątkiem adresu redakcji oraz personaliów redaktora naczelnego. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ naruszenie art. 27 ust. 1 pkt 2 pr. pras.,...