Odpracowanie wyjścia prywatnego w inny dzień niż wolna sobota

Planując odrobienie zwolnienia pracownika na załatwienie sprawy osobistej, trzeba uważać, by nie naruszyć zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy, ale też minimalnego odpoczynku dobowego i tygodniowego.

Często sprawy związane z życiem prywatnym pracownika wymagają załatwiania ich w godzinach pracy. Zamiast korzystać wówczas z urlopu wypoczynkowego czy bezpłatnego, pracownicy mogą wnioskować o zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Ta możliwość nie wzbudza kontrowersji od 2013 r., kiedy to do kodeksu pracy dodano art. 151 § 21 stanowiący, że czas odpracowania takich nieobecności nie stanowi nadgodzin. Przepis zastrzega przy tym, że zwolnienia udziela się na pisemny wniosek pracownika, a czas odpracowania wyjścia prywatnego nie może powodować naruszenia jedenastogodzinnego odpoczynku dobowego ani nieprzerwanego trzydziestopięciogodzinnego odpoczynku tygodniowego.

To jednak wszystkie regulacje, jakie można znaleźć na temat wyjść w celach osobistych w kodeksie pracy. Stąd zaleca się szczegółowe określenie zasad i warunków udzielania takich zwolnień i ich odpracowywania w przepisach firmowych – regulaminie pracy albo układzie zbiorowym pracy (jeśli pracodawca jest nim objęty). Ale w mniejszych zakładach, gdzie nie ma regulaminu, może to być zawierane ad hoc przez pisemne porozumienie stron.

Pisemny wniosek

Pracownik powinien się zwrócić o zwolnienie w celach osobistych w pisemnym wniosku. Przepisy nie precyzują jego treści ani terminu składania. Przyjmuje się, że jeśli przepisy wewnętrzne nie stanowią inaczej, to może to być nawet kartka papieru, na...