Trener nie powinien być gwiazdą

Porażka z Holandią była przewidywana, z Austrią – nie. Remis z Francuzami zaciemnia zaś obraz całości. Jest trochę dobrze, a jednak trochę źle.

Francuzi niewątpliwie chcieli wygrać z Polską, ale widzieli wcześniej, że mogą to zrobić lekko, łatwo i przyjemnie, więc się specjalnie do meczu nie przygotowali. Kiedy się zaczął, zorientowali się, że łatwo jednak nie będzie, i nie dali rady.

Polacy dobrze się bronili. Wiele nie skonstruowali, ale nie przegrali. Zremisowali z wicemistrzem świata.

Niech ten wynik nie wprowadza w błąd. Nasza reprezentacja pozostaje drużyną, której specjalnością jest gra o honor, a nie o punkty. W turniejach mistrzostw świata lub Europy w XXI wieku rozegraliśmy 30 meczów. Wygraliśmy tylko sześć, a przegraliśmy – 15, nie licząc awansu i porażki po karnych na Euro 2016.

Polska z każdego turnieju wracała co najmniej z punktem. Na mundialach w Korei, Niemczech i Rosji te ostatnie, trzecie mecze, kończyły się zwycięstwami. Tylko raz, na Euro we Francji, wygraliśmy pierwsze spotkanie, co dało nam korzystną pozycję i w konsekwencji doprowadziło do względnego sukcesu, jakim było miejsce w ćwierćfinale.

Przypominają się słowa Leo Beenhakkera, jakie wypowiedział w roku 2006 do dziennikarzy po meczu na Heysel, gdy Polska pokonała Belgię 1:0. „Gdyby brać pod uwagę tylko talenty piłkarskie, Polska byłaby zawsze w pierwszej ósemce...