Uchwała Schrödingera

Dopóki status Izby Kontroli Nadzwyczajnej nie zostanie rozstrzygnięty wiążąco prawnie, dopóty uchwała PKW w sprawie sprawozdania PiS nie może zostać wykonana.

Jest, ale jakby jej nie było. Uchwała Państwowej Komisji Wyborczej w sprawie sprawozdania wyborczego Prawa i Sprawiedliwości, wydana 30 grudnia 2024 r., zyskała miano „uchwały Schrödingera”. Jak wiadomo, kot Schrödingera był jednocześnie żywy i martwy. Uchwała jest, ale w swej treści neguje swe istnienie. Zatwierdza sprawozdanie finansowe PiS, ale tylko pozornie: wymaga bowiem ustalenia statusu Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN, bez którego sprawozdanie nie może być zatwierdzone. Paradoksy trzeba rozsupłać uważną wykładnią prawa.

Wspomniana Izba SN uwzględniła skargę na wcześniejsze postanowienie PKW, odrzucające sprawozdanie finansowe PiS. W rezultacie pkt 1 uchwały stwierdza, że sprawozdanie PiS zostaje przyjęte. Integralną częścią uchwały jest jednak także jej punkt 2. W precedensowy sposób PKW zastrzegła: „Niniejsza uchwała została podjęta wyłącznie w wyniku uwzględnienia skargi przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN i jest immanentnie i bezpośrednio powiązana z orzeczeniem, które musi pochodzić od organu będącego sądem w rozumieniu Konstytucji RP i kodeksu wyborczego. PKW nie przesądza przy tym, iż...