Mario Vargas Llosa, piewca wolności

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Mario Varga Llosa, pisarz, eseista, dramaturg, laureat Nobla w 2010 r.

W wieku 89 lat zmarł noblista z Peru, autor „Rozmowy w »Katedrze«” i „Szelmostw niegrzecznej dziewczynki”. W młodości lewicowiec, potem liberał.

Mario Vargas Llosa (urodzony w 1936 r.) Literacką Nagrodę Nobla w 2010 roku otrzymał za „kartografię struktur władzy oraz wyraziste obrazy oporu, buntu i porażek jednostki”.

Wykład noblowski rozpoczął zdaniem: „Nauczyłem się czytać, mając lat pięć. To najważniejsza rzecz, jaka przydarzyła mi się w życiu”. Cenił „Madame Bovary”. Poświęcony jej esej zatytułował „Wieczna orgia”. I nie o seks chodzi, choć bywał Don Juanem, tylko o rozkosz pisania.

Bunt wobec ojca

W książce „Zew plemienia” komentował stosunek zachodnich elit do zdobyczy terytorialnych oraz politycznych Moskwy i pytał: „Czy ktokolwiek w Waszyngtonie czy Londynie odważyłby się na początku lat 80. mówić o »wyzwoleniu« Polski, nie narażając się na zarzut, że jest pterodaktylem dążącym do wywołania wojny nuklearnej?”. Na tym tle wychwalał premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher i prezydenta Ameryki Ronalda Reagana, którzy „przyczynili się znacząco do upadku i rozpadu ZSRR, największego wroga kultury demokratycznej”.

Po aneksji Krymu przez Rosję przestrzegał przed nową formą caratu, która może być groźna dla Europy Wschodniej. Po drugiej agresji na Ukrainę nazwał Putina krwawym dyktatorem.

„Zew plemienia” to pamiętnik ideowej ewolucji Llosy,...