Obligacje zerokuponowe a estoński CIT: spór o przychody pasywne

Zdaniem fiskusa w przypadku inwestowania w obligacje przychodem pasywnym jest kwota wykupu obligacji przez emitenta. Może to skutkować utratą prawa do estońskiego CIT. WSA w Poznaniu nie zgodził się z tym poglądem.

Estoński CIT, czyli ryczałt od dochodów spółek, miał stanowić odpowiedź ustawodawcy na potrzebę uproszczenia rozliczeń podatkowych oraz impuls dla reinwestowania zysków przez przedsiębiorstwa. Intencja ustawodawcy była jednoznaczna: preferencja dla aktywnej działalności gospodarczej. W praktyce jednak istotnym problemem stało się rozróżnienie, co rzeczywiście jest działalnością aktywną, a co należy zakwalifikować jako działalność pasywną. Dotyczy to również inwestowania w obligacje, w tym obligacje zerokuponowe. Według organów skarbowych przychodem pasywnym w tej sytuacji nie jest dyskonto, a kwota wykupu obligacji (wartość nominalna) przez emitenta. Stanowisko to jest dość zaskakujące i uważamy, że prowadzi ono do nadinterpretacji przepisów.

Czym są obligacje zerokuponowe

Obligacje zerokuponowe to instrumenty finansowe, które nie wiążą się z wypłatą odsetek w trakcie trwania obligacji. Zysk inwestora wynika z dyskonta, czyli zakupu papieru wartościowego poniżej wartości nominalnej i wykupu po tej wartości. Mechanizm ten można porównać do udzielenia pożyczki na stałe oprocentowanie przez cały okres kredytowania. Zatem przychód po stronie inwestora (pożyczkodawcy) powstaje w momencie wykupu obligacji (spłaty pożyczki) przez emitenta (pożyczkobiorcę), wyłącznie jako różnica między ceną nabycia obligacji (kwotą główną...