Powrót do korporacyjnej przeszłości

Obrona praworządności to motywacja słuszna, ale czy rzeczywistość wymiaru sprawiedliwości na to zasługiwała?

W przestrzeni publicznej, nie tylko w środowisku prawników, od dawna wskazuje się na zamach na instytucje prawne, w szczególności na Krajową Radę Sądownictwa w 2017 r. Ten zamach miał ukształtować tzw. grzech pierworodny, któremu mają podlegać wszyscy sędziowie powołani z udziałem tzw. neo-KRS. W tych dyskusjach Krajowa Rada Sądownictwa działająca przed 2017 r., a w szczególności sposób wyboru sędziów do niej, jawić się ma jako wzór rozwiązania prodemokratycznego, gwarantującego niezależność wybieranych sędziów.

Obywatele poruszeni gniewem, oburzeniem na „oczywiste” naruszenie ich praw i wolności obywatelskich, protestowali w obronie praworządności m.in. przed sądami. Absolutnie takich motywacji nie należy negować i kwestionować, wprost przeciwnie – zasługują one na szacunek.

Obywatele bronili praworządności, czyli tak właściwie czego?

Poszukajmy wspólnie odpowiedzi. Do tego potrzeba cierpliwości, dwóch ustaw sprzed 2018 r. oraz może kalkulatora (wskazana umiejętność liczenia procentów).

Sędziowie bez wątpienia tworzą korporację, czyli zrzeszenie osób, które do wykonania mają określone zadania (ci mniej przychylni rozsiewają oczywiście nieprawdziwe plotki, że „to kasta jest”).

Założenia twórców zmian demokratycznych po 1989 r. opierały się na infantylnym, jak należy ocenić z...