![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ostatni taki reżyser
Ostatni taki reżyser
(C) AP
BARBARA HOLLENDER
Każdy człowiek umierając zabiera ze sobą cząstkę świata. Odejście Billy'ego Wildera bezpowrotnie zamknęło pewną epokę kina. Dzisiejszy Hollywood jest fabryką pieniędzy, krainą buchalterów zliczających długie słupki wydatków i wpływów. Za czasów Wildera Hollywood był fabryką snów. Krainą artystów, którzy uczyli ludzi marzyć. Wilder zabrał ze sobą to kino - jak nazywali je krytycy - "romantyczno-cyniczne". Kino trochę już pewnie niemodne, ale zawsze z ludzką twarzą.
Billy Wilder nie należał do gigantów sztuki filmowej. Nie wadził się z Bogiem jak Bergman i nie dotykał jak on tajemnicy istnienia. Nie balansował - jak Fellini - na granicy sztuki i kiczu, zaludniając swoje obrazy samotnymi kuglarzami i kobietami skrywającymi pod obfitymi biustami wszystkie tajemnice i kompleksy ludzkości. Nie miał wielkich obsesji, a jego kino nie było tak osobiste, by doczepiono mu etykietkę wielkiego artysty. On był po prostu świetnym reżyserem. Sprawnym i wrażliwym na świat wokół. Osiągnął coś, co przez długi czas uchodziło za ideał hollywoodzkiego kina, łącząc na ekranie elegancję, lekkość i jednak pewne wyrafinowanie stylu. Ten galicyjski Żyd czuł się zresztą częścią Hollywoodu - powiedział kiedyś o...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
