![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jerzy Grzegorzewski
Jako reżyser walczył z zastanymi konwencjami teatralnymi. Rozbijał treści dramatów, adaptował teksty niesceniczne lub pisał własne. Projektował scenografie, wykorzystując werki fortepianów, tramwajowe pantografy, skrzydła samolotów itp., które nabierały nieoczekiwanych znaczeń. Komponował wystudiowane plastycznie, acz chłodne emocjonalnie widowiska. Z poczuciem humoru przenosił na scenę farsy i operetki. Zmieniał funkcje budynku teatralnego: odgrywał przedstawienie na widowni, a widzów umieszczał na scenie bądź przenosił spektakl do foyer, szatni lub w labirynt podziemi. Był dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego we Wrocławiu i przez 15 lat Teatru Studio w Warszawie. Po odbudowie objął Teatr Narodowy, który, prowadząc sześć lat, uczynił Domem Wyspiańskiego. Zmarł po przewlekłej chorobie.
j.r.k.