![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Arsenał minionych wieków
350569Starcie pod Lepanto było ostatnią wielką bitwą stoczoną przez okręty wiosłowo-żaglowe. Zarówno jednostki bojowe, jak i główne założenia taktyczne oraz sposób prowadzenia walki miały antyczną genezę. Istniał jednak istotny czynnik wyróżniający Lepanto spośród morskich bitew stoczonych na Morzu Śródziemnym w starożytności i średniowieczu - masowe użycie artylerii ogniowej.
Wiosła, żagle i armatyFlota Ligi dysponowała ponad 1800 armatami, Turcy mieli ok. 750 dział. Podstawowym typem okrętu bojowego była galera o napędzie wiosłowo-żaglowym.
Przeciętna jednostka miała około 200 ton wyporności (zanurzenie 1,2 m). Miała na jednej burcie trzy rzędy po 24 wiosła, więc w sumie okręt miał 144 wiosła obsługiwane przez taką samą liczbę wioślarzy. Innym typem była galera wyposażona w 24 wiosła na jednej burcie, każde obsługiwane przez czterech ludzi - w sumie 192 wioślarzy na okręcie. Prędkość galer tuż przed bitwą i w trakcie jej trwania mogła wynosić do 10 węzłów (nieco ponad 18 km/h).
Ożaglowanie typu łacińskiego (trójkątne żagle) składało się z dwóch masztów. Istotnym elementem galery...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
