O trudach słodkiego nicnierobienia

źródło: Rzeczpospolita

Z natury rzeczy leniuchowanie to dla wielu Szwedów zupełnie nieznany fenomen

Kiedy zapytasz Szweda, czy kiedykolwiek leniuchuje, padnie najczęściej odpowiedź: nigdy lub prawie nigdy. I nie jest to dalekie od prawdy

Jeżeli nie chcesz, by na ciebie krzywo patrzono, nie przyznawaj się, że cały weekend zbijałeś bąki. W Szwecji bowiem panuje neuroza aktywizmu.

Konkretny relaks

– Ja nie odpoczywam – zapewnia mnie emerytowany profesor etnologii Āke Daun. – Zdarza się, że się położę na sofie w ciągu dnia, ale tylko na chwilę. Kiedy przez całe życie zajmowało się prowadzeniem badań, trudno jest nagle zrezygnować z pracy.

Āke Daun obiecuje sobie, że dla zdrowia będzie chodził na półgodzinne spacery. Jednak nie zawsze mu się to udaje. Według Dauna jego rodacy, kiedy tylko mają wolne, starają się spędzać czas aktywnie. Jako nacja pragmatyków Szwedzi nie lubią siedzieć i dyskutować godzinami. Zamiast tego wolą się zająć czymś konkretnym.

Dlatego tak wielu Szwedów uwielbia pracować we własnym ogródku. Jak żaden inny naród angażują się też w różnego rodzaju stowarzyszenia, zapisują do kółek edukacyjnych, na chór i na kursy językowe. Uczą się chińskiego, malowania rosyjskich ikon i robienia kloszy do lamp. Nie po to jednak, by zgłębiać nowe dziedziny wiedzy, ale przede wszystkim, żeby się zrelaksować w towarzystwie...