![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Miało być do utraty tchu
Miało być do utraty tchu
Rozmowa z Agnieszką Holland, reżyserką filmową
Powiedziała pani kiedyś, że "Całkowite zaćmienie" jest dla pani filmem bardzo osobistym. Dlaczego?
Moja młodość przypadła na lata sześćdziesiąte. Wtedy wydawało się, że wszystko jest możliwe i trzeba kompletnie zmienić świat. Miało być wspaniale, odważnie, do utraty tchu. Chcieliśmy wierzyć w inną skalę wartości. Chodziło nie o to, żeby było przyjemnie, lecz o to, żeby było intensywnie. Nie o to, żeby było ładnie, lecz o to, żeby było prawdziwie. To był czas bez strachu. Mieliśmy wrażenie, że świat się nie liczy, że nic się nie liczy, trzeba iść do granic. Teraz wszystko się zmieniło. Przyszły czasy szalenie zachowawcze. Nikogo nie interesuje sięganie za horyzont. Wszyscy się boją -- bezrobocia, przyszłości, szukają bezpieczeństwa. Nawet młodość przestała być nonkonformistyczna. Tak po prostu jest. Ale ja tęsknię za tamtymi latami pełnymi buntu i odwagi. Verlaine jest dla mnie symbolem rozczarowania, rezygnacji, Rimbaud zaś odrzucenia jakiejkolwiek gry w bezpieczeństwo. To człowiek, który żył bardzo intensywnie. Gdy jego świat stawał się bezpieczny, natychmiast go burzył.
Tak jak pani zburzyła swój spokój "Całkowitym zaćmieniem". Z pozycją, jaką pani zdobyła w Ameryce, mogła pani kręcić jeden hollywoodzki film po drugim, wejść w tę machinę, mieć w niej...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
