Polityk, który nigdy nie został mleczarzem

autor zdjęcia: BARTŁOMIEJ ZBOROWSKI

źródło: Fotorzepa

Nigdy nie interesowała go polityka parlamentarna, zawsze chodziło mu o wsparcie w wyborach prezydenckich – mówi o Andrzeju Olechowskim Maciej Płażyński

autor zdjęcia: BARTŁOMIEJ ZBOROWSKI

źródło: Fotorzepa

Andrzej Olechowski wraz z Donaldem Tuskiem i Maciejem Płażyńskim zakładali Platformę Obywatelską (na zdjęciu w 2002 roku)

Andrzej Olechowski - Odchodząc z PO, zarzucił jej brak ideowości, choć sam siebie nazwał kiedyś politycznym najemnikiem. – To człowiek gotów do kompromisów. Z samym sobą – mówi „Rz” Lech Wałęsa

„Problem polega na tym, że nie wiadomo, czy w ogóle ma on jakieś poglądy polityczne” – pisał o Andrzeju Olechowskim w 1995 r. Tadeusz Kosobudzki, autor książki „MSZ od przodu”, podsumowującej lata spędzone w resorcie spraw zagranicznych przez późniejszego założyciela Platformy Obywatelskiej.

Wiadomo za to, jakie ma ambicje. Olechowski próbował je zrealizować w 2000 r., kandydując na prezydenta. Zdobył 3 mln głosów (17,3 proc). I ten kapitał polityczny wniósł w wianie do PO, partii, z którą właśnie się rozstał w sposób tyleż spektakularny, co oczekiwany. Przecież już w lutym 2007 r. zapowiadał w rozmowie z „Życiem Warszawy”: –Jeżeli będę mógł znów z czystym sumieniem głosować na Platformę, ponownie zapadnę w miłą bezczynność. Jeżeli jednak się okaże, że nie mam już swojej partii, będę musiał temu zaradzić.

Miła bezczynność skończyła się w czwartek, kiedy media ujawniły ostry list Olechowskiego do Donalda Tuska. Zarzucał w nim PO, że stała się „partią władzy” i sprzeniewierzyła się swemu programowi.

To trzeci rozwód w życiorysie Andrzeja Olechowskiego, ale pierwszy tak głośny. Bo choć kreuje się na apolitycznego fachowca, to wcale nie jest polityczną dziewicą. Stanowiskami, które zajmował w PRL i III RP, można by obdzielić kilku mniej ambitnych polityków.

Od Genewy do Magdalenki

Ryszard Bugaj poznał...